Beveiliging is alles
Met een terugkeer naar grote machtsconcurrentie verschuiven de nationale veiligheidsprioriteiten. Staten, in plaats van niet-statelijke actoren zoals terroristische groeperingen of opstanden, vormen de primaire bedreiging voor de veiligheid. Het idee dat veiligheid meer omvat dan alleen militaire en defensiekwesties is teruggekeerd, met name in het licht van de dreigingen van toenemend nationalisme en vijandige buitenlandse informatie-operaties. Het veiligheidsparadigma van de eenentwintigste eeuw heeft zich uitgebreid tot bijna elk facet van het menselijk leven.
Opkomend nationalisme leidt tot ontologische en maatschappelijke onzekerheid. Deze trend wordt gedeeltelijk gevoed door economische ongelijkheid en stagnatie, in combinatie met een toestroom van migranten en vluchtelingen die op de vlucht zijn voor gewelddadige conflicten, humanitaire rampen en economische tegenspoed. Tenzij westerse samenlevingen substantiële hervormingen doorvoeren voor de integratie van immigranten en vluchtelingen, zullen de bestaande sociale verdeeldheid groter worden, wat de legitimiteit van democratische instellingen aantast en nationale identiteiten vervuilt met xenofobe gevoelens.
Er is ook een groeiende bezorgdheid over bendegeweld, radicalisering, grensoverschrijdende misdaad, privacybedreigingen en mensenrechtenschendingen wereldwijd. Deze kwesties hebben allemaal invloed op individuele of persoonlijke veiligheid, en het wijdverbreide gebruik van sociale media en andere massacommunicatietechnologieën zorgt er alleen maar voor dat individuen en samenlevingen meer nadruk leggen op individuele veiligheid.
Kwesties als klimaatverandering en vervuiling worden ook steeds vaker door een veiligheidslens bekeken. Deze problemen brengen de menselijke veiligheid in gevaar, wat betekent dat ze een bedreiging vormen voor zowel individuen als de mensheid als soort.
Ten slotte biedt cyberspace een hele reeks nieuwe beveiligingsbedreigingen. Cyberaanvallen brengen niet alleen persoonlijke gegevens in gevaar en stelen informatie, ze kunnen ook fysieke vernietiging veroorzaken. Kritieke infrastructuur zoals communicatie, energiecentrales, waterbehandelingscentra en olieraffinaderijen zijn allemaal kwetsbaar voor een slopende cyberaanval. Een dergelijke aanval kan operaties verstoren, sabotage veroorzaken en zelfs de doelfaciliteit vernietigen. Cyberoperaties kunnen door statelijke en niet-statelijke actoren worden gebruikt om kinetische operaties aan te vullen of te vergroten om een politiek doel te bereiken. Dit wordt geïllustreerd door de Russische invasie van Oost-Oekraïne.
In de eenentwintigste eeuw is het concept van veiligheid alomvattend. Het geopolitieke element van de grootmachtconcurrentie wordt nog verergerd door een transnationale cyberspace, snel ontwikkelende en steeds toegankelijkere technologieën, naast een mondiaal economisch systeem dat complexe onderlinge afhankelijkheden tussen staten heeft gecreëerd. In deze nieuwe orde, het traditionele veiligheidsdebat tussen degenen die het als een militaire en defensiekwestie beschouwen, en degenen die het bredere perspectief onderschrijven dat alles veiligheid is.
In deze context kunnen nationale veiligheidsdoelstellingen alleen worden bereikt wanneer hard power wordt gezien als een aanvulling op soft power-initiatieven zoals het verminderen van maatschappelijke en economische ongelijkheid, toegang tot onderwijs en gezondheidszorg en het bevorderen van intellectuele en technologische innovatie.
Andere handige links over beveiliging:
https://beveiliging.uwpagina.nl/
https://boten.startuwpagina.nl/
https://plastischechirurgie.slimmestart.nl/